پروتئومیکس شامل کاربردهای فناوری برای تعیین کمیت پروتئین های موجود در یک سلول، بافت یا ارگانیسم است.فناوریهای مبتنی بر پروتئومیکس در ظرفیتهای مختلف برای محیطهای تحقیقاتی مختلف مانند تشخیص نشانگرهای تشخیصی مختلف، نامزدهای تولید واکسن، درک مکانیسمهای بیماریزایی، تغییر الگوهای بیان در پاسخ به سیگنالهای مختلف و تفسیر مسیرهای پروتئینی عملکردی در بیماریهای مختلف مورد استفاده قرار میگیرند.در حال حاضر، فناوریهای پروتئومیکس کمی عمدتاً به استراتژیهای کمی TMT، Label Free و DIA تقسیم میشوند.